این سه اصل آمد از اول باعث ترویج دین

هست تـو، خُلق نبی، تیـغ امیـرالمؤمنین

بود سال رحلتت سال غم و رنج و محن

جامـۀ ختم رســالت شد بر اندامت کفن

قنوت امشب زهرا فقط شده مادر

به روی سینه مادر نهاده سر، کوثر

الهی مادر یاسم غریب می میرد

غریب بود و غریبانه جان داد آخر

برای مادر ایمان سزاست گریه کنیم

و با سرشک امامان سزاست گریه کنیم

برای آنکه ز من هم غریب تر گردید

شبیه شام غریبان سزاست گریه کنیم

مقام و منزلتش را کسی چه می داند

شریک امر رسالت همیشه می ماند

قد خمیــده و مـوی سفیـد او امشب

هزار روضه برای رسول می خواند

پیغمبر را نکو همسر، خدیجه

عزیز قلب پیغمبر، خدیجه!

یقین باشد پس از زهرا و زینب

بود از هر زنی برتر، خدیجه!

همان که درک مقامش مقام می آرد

و جبرئیــل برایـــش سلام می آرد

همان سرشت زلال و مطهری که خدا

ز نسل پاک و شریفش امام می آرد

در آن زمان که شب سرد کفر جولان داشت

زبان زخم عدو، تیغ تیز و بران داشت

خدیجه مرهم دلگرمی رهَم می شد

به آفتاب وجودم همیشه ایمان داشت

مادر مرو که فاطمه ات زار و مضطر است

هجــر تو قـــاتل من غمدیده دختر است

غصه مخور به حال پدر چونکه بعد تو

زهرای کوچک توبرایش چو مادر است

همان که هستی خود را به هستیَم بخشید

همان که سوخت به پای منادی توحید

همان که گرمی پشت رسالت من بود

و می تپید برای نبـــوت خــورشید

همت سر تسلیم به دیوار تو سوده

پیش از تو زنی لب به شهادت نگشوده

تو در دل سختی به پیمبر گرویدی

هر بار بلا را به سر و دوش کشیدی