شب است و بغض سکوت و صدای گریه آب

شکسته قلب رسول و ندارد امشب خواب

کنــار بستر مـــرگ یگانه امّیدش

گرفته زمزمه، یا رب خدیجه را دریاب!

از آسمان دین/باران غم بارد

دل همه یاران/حال عزا دارد

دلها بسوزد از/چشم تر زهرا

فدایی اسلام/شد مادر زهرا

گشته عامُ الحُزن و دیدم داغ مادر

شد یتیمی قسمت زهرای اطهر

ذکــر من شــد به چشـــم تر

مــادر ای مــادر ای مــادر

دنیـــا اگــر چــه مثــل پیمبر نداشته

قطعـــاً نبی مثــال تو همسر نداشته

دادی تمام ثروت خود را به راه دین

دیـــن خــدا شبیــه تو یاور نداشته

مُحمّـــد را نـــكو همســر خدیجه

عزیـــز قلـــب پیغمبـــر خدیجه‏

یقین باشد، پس از زهرا و زینب

بود از هر زنـى برتر، خدیجه‏

او اوّلین زنی است که غم پرور نبی است

کوری چشم عایشه ... او همسر نبی است

هم همسر نبی است وَ هم یاور نبی است

یعنـی که بعد شیر خـدا لشــکر نبی است

وقتی خدیجــه مادر ما شیـــعه ها بُوَد

دگر چه غم که جای من و تو کجا بُوَد

با یک دعــاش، حـاجت ما هم روا بُوَد

از چـه پی عبــای رســول خـدا بُوَد؟!

شکر خدا که عبد خدای خدیجه ایم

ما بنده ایم و زیر لوای خدیجه ایم

ما عاقبت به خیرِ دعای خدیجه ایم

سینه کبودهای عزای خدیجه ایم