آخر ز علی و و فاطمه دم بزنم

با عشق علی به سینه و سنگ بزنم

مجبور شود آل سعود ملعون

بر پرده کعبه نقش حیدر بزنم 

مهتاب در آن سحرگه از سو افتاد

خورشید از آسمان به پهلو افتاد

آنقدر که ضربه یِ عدو سنگین بود

محراب هم از درد به زانو افتاد

عشق، عاشق می‌شود بر خشم چشمان علی
ترس هم می ترسد از شمشیر رقصان علی
ما علی را بیشتر در معرکه ها دیده ایم
می‌شناسندش به مهر اما یتیمان علی

"سحاب رحمت" اگر شهریار نامیدت
نخوانده آیه‌ی غور، آنکه رحمت اللهی
نبَرد بدر و احد بر زبان نمی گردد
اگر که جمله بدانند قدرت اللهی
نبود مرتبه ای چون ولایت نبوی
بنازمت که تو رکن ولایت اللهی
عجیب نبود اگر در قیامتی همه‌کار
تویی که جلوه حقی و هیبت اللهی

خداوندا تویی پروردگارم

همه از توست یارب هرچه دارم

کرم بنما و منت بر سرم نه

که عشق مرتضی بر دل نگارم

صراط مستقیم حق علی است 

ز رجس و هر پلیدی او بری است 

برایش ارمنی، کافر، مسلمان فرقی ندارد 

یتیم باشد طعامش یاعلی است...

همیشه گفتم و هربار گویم،خداراشکر که مولایم علی است

امواج فرشتگان که دلباخته اند

محراب علی به آسمان ساخته اند

آنان که ز منکران مولا هستند

خود را به ته جهنم انداخته اند

یه جمله بین المللیست . ولایت فقط مال علیست 

خدا نقاشی مهتاب می کرد

دل هفت آسمان را آب می کرد

برای زینت در های جنت

فقط عکس علی را قاب می کرد

گفتم به قرار ،قرار جانانه به جان خواهم داد 

با هر نفسی تازه  ،  بر کلام حس خواهم  داد

از نام علی مرتضی، هر چه نشانه میرود بر دل من 

با شعر و نوا ، سرور و مستی همه را خواهم خواند