آسمانهــا، نــور ببارید که علی می آید

زمین ، سبــزه بیــارید که علی می آید

ای کوه های خمیده، استواری مشق کنید

امیرالمومنین علی,  شاه ولایت می آید

جن و انس و کل خلایق ، گویند یا علی مدد

کوه و دشت و دریا جملگی، گویندیا علی مدد

ای مدد رســان آفرینش ، ای سـاقی کوثر

بهـر یـاری دیـن ، خداهم گوید یاعلی مدد

امروز همه در انتظارند ، یا علی مدد

ملائک به کعبه دخیلند ، یاعلی مدد

یتیمان تاریخ بااشک و کاسه شیر

عشق و مهر و وفامنتظر،یاعلی مدد

سیزده از هر شماره بهتر است

 چونکه روزش، روز حیدر است

 سیزده را خواستند نحسش کنند

 دشمنان اهل بیت ، حذفش کنند

 سیزده چون رسد شادی کنیم

 از شه شاهان، علی یادی کنیم

بر بلنــــــدای فلـــــک ذکـــر ملائـــک یا علی

هــر که گوید یا علــی در روز محشـــر با علی

ای مسیحی، ای یهودی ، ای مسلمان ، ای فلان

رکن کعبـــه چلچـــراغ مسجـــد الاقصــی علی

ای تو کعبه را نگیـن، یا امیر المؤمنین

ای تو خلقت را پدر، وی خلائق را امین

کن نظر از روی لطف، به تمـــام پدران

روز سیزده رجــب، ای امیــر مؤمنان

زان سبب مــاه رجــب مــاه خـداست

که اندر آن میلاد شـــاه لافتــی ست

شد رخش از کعبه ظاهر، عقــل گفت:

چون که صد آمد نود هم پیش ماست

ناگهان یک صبح زیبا آسمان گل کرده بود

خاک تا هفت آسمان، بغض تغزل کرده بود

حتم دارم در شب میلادت، ای غوغاترین!

حضرت حق نیز در کارش تأمل کرده بود

هر فـــرشته، تا بیــایی، ای معمایی ترین!

بال های خویش را دست توسل کرده بود

حجــت حق، از حـــریم حق، به امــــر حق عیان شد

روشن از نور رخش، ارض و سما، کون و مکان شد

خانه زاد حـــق ولادت یــــافت اندر خــــانه ی حق

حق به مرکز جا گرفت، باطل گریزان از میان شد

از قـــــدرت لایــــــزالی یــــزدانی

گردیده قـلوب شـیعـیان نورانی

از فـــــاطمه بنت اســــد شد ظاهر

در کعبــه وجـــود علی عـمــرانی