از روز ازل مهر علی بر دل ما انداختن

مارا دیوانه علی و اولاد علی خواندن

هر کس به مولایم  علی شک دارد

باید بگویم بی شک مادر او مشکل دارد

در راه علی اگر هلاکم سازند 

بر عرش روم چو زیر خاکم سازند

گویند که ناپاک میر نام علی

من نام علی برم که پاکم سازند

مهتاب در آن سحرگه از سو افتاد

خورشید از آسمان به پهلو افتاد

آنقدر که ضربه یِ عدو سنگین بود ...

محراب هم از درد به زانو افتاد

ای تیغ دریدی به جفا فرقِ ولا را

ویرانه نمودی حرمِ امنِ خدا را

یا رب به حقِ فاطمه از ریشه قلم کن ...

دستی که شکسته کمرِ آلِ عبا را

خورشیدِ فروزانِ به محراب نشسته

ای ماهِ هلالی شده ی فرق شکسته

امروز نظر کن به فقیری که همه عمر ...

دل را به در چوبی ایوانِ تو بسته

ای فرق شکسته از رخ یار بگو

ای تیغ تو لااقل ز دلدار بگو

محراب ، تو مثلِ این دو تودار مباش ...

از فزت و ربِ کعبه  یکبار بگو

با شدّتِ زخمِ سر نیایش میکرد

هوشیار شده ، دوباره هی غش میکرد

شک نیست اگر علی سلامت می ماند ...

از سهمِ خودش دوباره بخشش میکرد

مهران ساغری

یک دست صبا سوسن ، دست دگرش ساغر

یک جام پر از شهدِ ناب از خُم آن دلبر

گفتم چه خبر داری ... ای بادِ صبا ، گفتا ...

می گردم و می گویم امروز فقط حیدر

با عشق علی ستاره برمیگردد

خورشید به یک اشاره برمیگردد

بر مرده اگر محب حیدر بدمد

جانش به تنش دوباره بر میگردد

هر بار که رفته است به معراج نبی

شده از جانب حق سفارش به علی

میخواست بگوید که خداوند جلی

همه عالم است در ظل ولایت علی