صد يوسف مصري بخدا مست رقيه است

جبريل امين نوکر دربست رقيه است.

در لشکر ارباب پس از حضرت عباس

فرماندهي کل قوا دست رقيه است

خرابه هست مکانش ولی صفا دارد

سه ساله است ولی عمر عشق را دارد

نگو چرا همه از گریه اش خبر دارند

دلی که عشق شکستش دهد صدا دارد

محب الرقیه  و  دلداده ی سلطانم

من از این سیل عظیم کرمش حیرانم

باشد او همچو عمویش باب الحوائج و

شد طلب نکرده حاجتم روا،گریانم

عمه می گشت،چو پروانه به گرد دخترت

تا  نگوید  کمتر از گل  دشمنت  بر دلبرت

مثل شمعی ای پدر جان سوختم از هجر تو

حال باید که بمیرم  من به حال حنجرت

تو کیستی کین سان رسن بر پای ظلم افکنده ای

چون مرتضای بت شکن خیبر ز جایش کنده ای

تو دخت حیدر یا نبی تو زینبی یا فاطمه

کز نام تو افتاده بر آل امیه واهمه

رقیه نازلی صورتین قویما دیواره.

کرب وبَلا چوللَّرینه باخما آواره.

ماالفت دیرینه به این در داریم               انسی به سلاله پیمبر داریم

خواهان کرامتیم ازدرگه عشق                کی دست ز دامان رقیهبرداریم                    

عطش سیلس اسیری و بلا دید

بلا تا شام بعد از کربلا دید

چه حالی داشت وقتی که رقیه

سرت بر نیزه و تشت طلا دید

يک نيمه شب بهانه‌ی دلبر گرفت و بعد
قلبش به شوق روي پدر پر گرفت و بعد

انگار خوب او خبر از ماجرا نداشت
طفلک سراغي از علي اصغر گرفت و بعد

جان داد در مقابل چشمان عمه اش..

#بمیرم_برات_خانم

یاالله
مردم شام به ما سنگ زدند

همه صف بسته هماهنگ زدند

در عزایت کف و آهنگ زدند

به موی دخترکت چنگ زدند
 
دختر شام به پیش سر تو

ریخته نان جلوی دختر تو