حسن جان

من كه از داغ حسين غرق ملال و مَحَنَم

من مسلمان شده ی دست امام حسنم

من گدای کرم گُل پسر ِ فاطمه ام

حسنی ام بنویسید به روی کفنم

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

تمام روز به یک نقطه خیره ای ،چه شده 

بگو به   جان   پدر  که  چرا  پریشانی

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

تنت به لرزه می افتد هنوز ،وقتی که

صدایِ  پایِ  مغیره،  ز  دور  می آید

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

تابوت را چگونه به جسم تو دوختند

فریاد  زد  حسین  ،گره   وا نمی شود

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

گذشت چرخش ایام و دیده منتظر است 

که  تا  بروی  حریم  تو   سایبان   بزنند

یا امام حسن مجتبی علیه السلام

چو دید حال تو را مادرت در آن کوچه 

به گریه گفت ،عزیزم نترس، چیزی نیست

یا امام حسن مجتبی علیه السلام
 
خوش است روز قیامت بما خطاب کنند 

«««مدافعان ِ حریمِ  حسن  بپا   خیزند»»»

در سوگ حسن جهان سیه می پوشد

در سینه، دل از داغ حسن می جوشد

از سوز و ماتم دومین امام معصوم

هر شیعه ز درد، جام غم می نوشد

بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن

طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن

همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید

 باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید 

جگر صبر کباب بود از صبر حسن

 گریه ممنوع بود بر سر قبر حسن

نه فقط شعله داغش زده آتش به دلم  

قبر بی شمع و چراغش زده آتش به دلم