می گفت و آن آئینه ی ایزدنمایی  

آتش گرفتم سوختم ما در کجایی

قلب تمام شیعیان سوزد زداغش

سلام ما بر قبر بی شمع و چراغش

اى دل خون شده! ایّام عزاى حسن ست

کز ثَرى تا به ثریّا همه بیت الحزن ست

پیرهن چاک زنم در غم آن گوهر پاک

گز غمش چاک ملک را به فلک پیرهن ست

وقتی که به یاد مجتبی می گریم

ناگاه به یاد کوچه ها می گریم

با نام حسن به یاد زهرا، امّا

با صلح حسن به کربلا می گریم

#حسن_جان

کل شعرم را در این مصرع خلاصه میکنم

#کربلا هر کس نرفته از #حسن خواهش کند 

#حسن_جان_اربعین_کربلا

این خواب قشنگِ دو،سه شب پیش منست

یڪ پرچم سبز دست یڪ سینہ زن است

یڪ لحظہ سڪوت شد ڪہ واعظ فرمود

این پرچم زیبای گنبد امام حسن است

یقین کنید که روزی به چشم خواهم دید

پیاده می روم آخر به کربلای حسن (ع)

قبل از سلام کردن سائل سلام کرد

این بار هم کرامت خود را تمام کرد

تا دید فاطمه که گره خورده کار من

ذکر مرا کریم علیه السلام کرد

ايڹ حسن ڪيسٺ ڪہ سرتا قدم او حَسن اسٺ
ايڹ چــراغیسٺ ڪہ در بــزم دڸ انجمــڹ اسٺ
ايڹ ڪريم بن ڪريمے اسٺ ڪہ با دشمڹ و دوسٺ
همہ جا از ڪرم و لطف_وعطايش سخڹ اسٺ

آلاله تمــام بدنــش را بوسید

آئینه نگــاه کردنــش را بوسید

لبخند علی و فاطمه دیدن داشت

وقتی که پیمبر حسنش را بوسید

زیبا گل باغ سرمدی می آید

مرآت جمال احمدی می آید

شادند تمام خلق عالم زیرا

یک دسته گل محمدی می آید