عـرفـه آمــده و بـاز صـدایم کردی

میهمـان حـرمِ جود و سخـایم کردی

فرصت دیگری آمـد که مـرا عفو کنی

تا ببخشی گنهـم را تو صدایم کردی

دخیلِ بندِ خیمه ی عزیزِ آل کوثرم

شفا بده مریض را تو ای شفای عرفه

قسم به جد اطهرت ، قسم به اشک مادرت

به هر نفس بخوانمت ، به نغمه های عرفه

رها نمی کنم تو را ، غریب دشتِ زمزمه

من و غروبِ قسم و تو و خدای عرفه

تنگ غروب و ساحلِ شور و نوای عرفه

شکسته کشتی دلم به ناله های عرفه

بر پرِ سجاده‌ی دل گره نشسته ، وا نما

ای گل سجاده نشین ، به یک دعای عرفه

به روی خاک بسته ام تیمم نیایشی

تو را قسم اشارتی بر این گدای عرفه

راز این داغ نه در سجده‌ی طولانی ماست

بوسه اوست که چون مُهر به پیشانی ماست

شادمانیم که در سنگدلی چون دیوار

باز هم پنجره ای در دل سیمانی ماست

اینک مواقف عـرفات است بنگــرش

طولش چو عرض جنت و صد عرش اکبرش

جبریل خاطب عرفات است روز حجّ

از صبح تیغ و از جبل الرحمه منبرش 

ای امیر عرفه ، بی تو صفا نیست که نیست

بی تو در آن عرفه عشق و وفا نیست که نیست

ای امیرعرفه ، یوسف زهرا ، مهدی فاطمه

حاجتی غیر ظهورت به خدا نیست که نیست

حاجیان گرم دعا و زائر اصلی برفت

رفته سمت کربلای پر بلا امشب حسین

اگر باشد گناه عالمینم

چه غم دارم که غمخوار حسینم

خوشا دل سپردن به عشق خدایی

ز قید هوس های دنیا رهایی

خوشا ، از گناهان همه توبه کردن

به درگاه حق، نیمه شب، چهر سایی

خوشا بر فراز جهان پر گشودن

گذشتن ز خودبینی و خود نمایی