سبطِ نبوی شبیهِ طاها آمد

پورِ علوی عزیزِ زهرا آمد

جانِ حسن و عشقِ ابالفضل و حسین

شهزاده علی اکبرِ لیلا آمد

شد غرش رعد، مست از تکبیرت

شد صاعقه، ماتِ ضربت شمشیرت

با جذبه ی حیدرانه ی چشمانت

مُلک و ملکوت می‌شود تسخیرت

در سلسله ی عشق سرآمد شده ای

در هر چه قشنگی است زبان زد شده ای

ایهام قشنگی است در آیینه ی تو

با نام علی خود محمد شده ای

اکبر که رخش جلال سرمد دارد

این آینه زیبایی احمد دارد

چون اوست شبیه مصطفی دیدارش

پاداش زیارت محمد دارد

ماهی که ز آفتاب روشن تر بود

لب تشنۀ آب و تشنۀ باور بود

می رفت و دل از حسین می برد که او

پیغمبر کربلا، علی اکبر بود

اکبر که عطای حی سرمد باشد

سر تا قدمش شبیه احمد باشد

هر کس به رخش نظر بیفکند بگفت

یاللعجب این جوان محمد باشد

تابید نور اکبر و گفتند محشر است

در جلوه ای دگر شد و گفتند حیدر است

مردم به حیرت اند نبوت که ختم شد

یا للعجب ، علی است این پسر یا پیمبر است

میلاد عزیز حی سرمد آمد

امشب به جهان دوباره احمد آمد

تا دیده گشود علی اکبر به جهان

گفتند همه به حق محمد آمد

این جهره ی اکبر است ماشاالله

این شبه پیمبر است ماشاالله

این زاده ی حیدر است ماشاالله

لاحول ولا قوه الا بالله

به بیت وحی افزون یک پسر شد

که طوبا نخل عصمت را ثمر شد

بیا مطرب نوایی ساز کن چون

حسین بن علی امشب پدر شد