روزی که علی به کعبه آمد به وجود 

مخصوص علی خدا در از کعبه گشود

در زادسرای علی نه چون است و نه چند

در خانه حق زاده به جانش سوگند

ماه ترین حالت خورشید، علیست 

امن‌ترین قلعه توحید، علیست 

بر حسب فتــوای خــدا در غـــدیر 

بر خـلفـــا مرجـــع تقلیـــد، علیست 

نقطه خال لبت مرکز و ما پرگاریم 

همه دیوانه آن دایره رخساریم 

گنه از جانب ما نیست اگر مجنونیم 

رخ زیبای تو نگذاشت که عاقل باشیم

عمریست بخوان تو نمک گیر شدم

دایم سرسفره شما سیر شدم

هرکس برهی جوانی خودراداد

من هم در خانه علی پیر شدم 

دائم الخمر شدم بس که پیاله ناب است،

این چه جامیست که درنوع خودش نایاب است،

۱۱۰بارزمین خوردم وفهمیدم که،

ساقی حیدر بشود مست شدن جذاب است.

در شب هجرت علی خفته به جای مصطفی 

تا بلا را دور سازد از شه عرض و سماء 

خفته اکبر هم به روی خاک گرم کربلا 

تا بلا را دور سازد از شه کرب وبلا

کافر روی توام ای بت زیبای خدا

سائل کوی توام عالی اعلای خدا 

تو خداوند منی تفره نرو لو رفتی 

شب معراج نبی دیده تو را جای خدا

دانی که چرا زمین به خود میگردد

نه بهر من نه بهر تو می گردد.     

یکبار به عمر علی را دیده

دیوانه شده به دور  خود  می گردد 

تا بوده علی بوده و تا هست علی هست 

میخانه اگر مست بود مست علی هست 

گویند یدالله بود فوق همه دست 

الحق که یدالله همان دست علی هست 

قرآن به جز از وصف علی آیه ندارد 

ایمان به جز از عشق علی پایه ندارد 

گفتم بروم سایه ی لطفش بنشینم 

گفتا که علی نور بود سایه ندارد