خـاک بقیـع و صـورت غمهـــای کربلا

انگشت و نقش قصِّه ی صحرای کربلا

امُّ البنین بی پسـر و روضه های سر

امُّ البنین و  غصِّـه ی سقّـای کربلا

عزا بگیر بقیع روضه خوان تو رفته

زبان بگیر به شیون زبان تورفته

صدای وای حسینش به گوش می آید

اگرچه صاحب آه و فغان تو رفته

بانو، بنی کلاب نه که خیل بنی بشر

بینــا شده ز وسعت بینـایی تواند

علم و ادب ، وقار و حیا، عزت و شرف

یک گـوشه از تملک دارایی تواند

مرا با غم نشینی آفریدند

به عشقی این چنینی آفریدند

تمام زندگیم نذر حسینه

مرا ام البنینی آفریدند

من گرد راه حضرت زهرا نمی شوم

هرگز به جای ام ابیها نمی شوم

او دختر پیمبر و همتای حیدر است

من جز کنیز دختر زهرا نمی شوم

ای مادر چهار کشته ی عاشورا

ای مرثیه خوانِ ماتم  تاسوعا

هرجا که ترا زینب کبری می دید

می گفت که ای وای ، نیامد سقا

عمری به پای چشم تر خود گریستم
هر شب ز داغ یک پسر خود گریستم
بر خاکهای گرم بقیع روضه خوان شدم
تنها ، ز شام تا سحر خود گریستم

سلام حضرت ام البنین بانو جان

سلام مادر سقای دشت تشنه لبان

شبیه حضرت زهرا خم شده کمرت

بقیع پر شده از کربلای دور و برت